ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΑΡΠΑΘΙΚΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ

Γεια σας. Στα «Καρπάθικα Ημερολόγια», που πλέον γράφονται από την Αθήνα το Ηράκλειο, δημοσιεύω σκέψεις και ιδέες που με απασχολούν και που προέρχονται από οτιδήποτε μπορεί να είδα, άκουσα, έζησα.
Για να είμαστε σύμφωνοι με τους κανόνες του παιχνιδιού, θα διατηρήσουμε την ανωνυμία μας. Ο σκοπός βέβαια δεν είναι να κρυφτούμε πίσω από ένα ψευδώνυμο για να πούμε όσα δε θα τολμούσαμε να πούμε ενυπόγραφα, γι' αυτό και κάθε σχολιαστής είναι φυσικά ελεύθερος να υπογράφει όπως θέλει, επωνύμως ή ψευδωνύμως. Ωστόσο, θέλω να μείνουμε σταθεροί σ' αυτή την έστω και σχετική ανωνυμία, δηλαδή να μη δημοσιεύουμε το όνομα του άλλου αν το ξέρουμε.
Όταν απαγορευτεί η ανωνυμία, βλέπουμε...

Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΟΥ

Το κείμενο που ακολουθεί είναι έκθεση ενός μαθητή Γ' Λυκείου, με θέμα "Βία". Το δημοσιεύω γιατί το βρήκα συγκλονιστικό. Βέβαια, μιλάει για πράγματα που δεν είναι άγνωστα (εκτός από μία συγκεκριμένη λέξη που δεν ξέρω τι σημαίνει), ωστόσο είναι η πρώτη φορά που πέφτω πάνω σε μία μαρτυρία από πρώτο χέρι.
Έχω διορθώσει την ορθογραφία και (λίγο) τη στίξη, προς αποφυγή της εντύπωσης ότι μπορεί να το ανέβασα με χλευαστική διάθεση. Κατά τα άλλα, η αντιγραφή είναι πιστή.

Πάμε λοιπόν:

Το φαινόμενο της βίας στα χρόνια μας είναι πολύ μεγάλο, σε πάρα πολλούς τομείς: στα γήπεδα, στους δρόμους, στις πλατείες, στις παρέες. Εγώ έχω ακούσει πολλά πράγματα για τη βία, και έχω περάσει πολλά, στο γήπεδο που πηγαίνω. Έχω ακούσει στην τηλεόραση για ανθρώπους που σκοτώνονται μεταξύ τους για βλακείες, και πολλά άλλα, όπως που μπαίνουν στα σχολεία παρέες και δέρνουν μικρότερούς τους, ή άλλους στην ηλικία τους, επειδή θέλουν να δείξουν ότι είναι πιο δυνατοί από αυτούς.
Εγώ τόσα χρόνια που πάω γήπεδο έχω περάσει πάρα πολλά σε σχέση με τη βία: έχω πάει σε εκτός έδρας αγώνες, έχουμε παίξει ξύλο με πολλούς, με πέτρες, ξύλα, μολότωφ, σέρβικες, φορούσαμε κράνη, αφού να φανταστείτε έχω πολλά ράμματα από πέτρες και μαχαίρια. Παίζαμε ξύλο με άλλες περιοχές, είκοσι άτομα εμείς, είκοσι αυτοί, αίματα παντού, παίζαμε ξύλο με τα ΜΑΤ, δακρυγόνα, φωτοβολίδες λάμψης και πολλά άλλα.
Τα πιο πολλά σκηνικά έχουν γίνει Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός. Εγώ βέβαια είμαι με τους Ολυμπιακούς, αλλά παρ' όλα αυτά η βία δεν κάνει καλό σε κανέναν και πουθενά.