Το κείμενο που ακολουθεί είναι έκθεση ενός μαθητή Γ' Λυκείου, με θέμα "Βία". Το δημοσιεύω γιατί το βρήκα συγκλονιστικό. Βέβαια, μιλάει για πράγματα που δεν είναι άγνωστα (εκτός από μία συγκεκριμένη λέξη που δεν ξέρω τι σημαίνει), ωστόσο είναι η πρώτη φορά που πέφτω πάνω σε μία μαρτυρία από πρώτο χέρι.
Έχω διορθώσει την ορθογραφία και (λίγο) τη στίξη, προς αποφυγή της εντύπωσης ότι μπορεί να το ανέβασα με χλευαστική διάθεση. Κατά τα άλλα, η αντιγραφή είναι πιστή.
Πάμε λοιπόν:
Έχω διορθώσει την ορθογραφία και (λίγο) τη στίξη, προς αποφυγή της εντύπωσης ότι μπορεί να το ανέβασα με χλευαστική διάθεση. Κατά τα άλλα, η αντιγραφή είναι πιστή.
Πάμε λοιπόν:
Το φαινόμενο της βίας στα χρόνια μας είναι πολύ μεγάλο, σε πάρα πολλούς τομείς: στα γήπεδα, στους δρόμους, στις πλατείες, στις παρέες. Εγώ έχω ακούσει πολλά πράγματα για τη βία, και έχω περάσει πολλά, στο γήπεδο που πηγαίνω. Έχω ακούσει στην τηλεόραση για ανθρώπους που σκοτώνονται μεταξύ τους για βλακείες, και πολλά άλλα, όπως που μπαίνουν στα σχολεία παρέες και δέρνουν μικρότερούς τους, ή άλλους στην ηλικία τους, επειδή θέλουν να δείξουν ότι είναι πιο δυνατοί από αυτούς.
Εγώ τόσα χρόνια που πάω γήπεδο έχω περάσει πάρα πολλά σε σχέση με τη βία: έχω πάει σε εκτός έδρας αγώνες, έχουμε παίξει ξύλο με πολλούς, με πέτρες, ξύλα, μολότωφ, σέρβικες, φορούσαμε κράνη, αφού να φανταστείτε έχω πολλά ράμματα από πέτρες και μαχαίρια. Παίζαμε ξύλο με άλλες περιοχές, είκοσι άτομα εμείς, είκοσι αυτοί, αίματα παντού, παίζαμε ξύλο με τα ΜΑΤ, δακρυγόνα, φωτοβολίδες λάμψης και πολλά άλλα.
Τα πιο πολλά σκηνικά έχουν γίνει Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός. Εγώ βέβαια είμαι με τους Ολυμπιακούς, αλλά παρ' όλα αυτά η βία δεν κάνει καλό σε κανέναν και πουθενά.